|

|
Daar ben ik alweer! Tjonge wat vliegt de tijd als je
plezier hebt. Ik heb niet het gevoel dat ik zo lang weg
ben. Toch ben ik nu al ruim 4 maanden onderweg. En ja helaas
komt het einde nu ook echt in zicht. Maar zo ver is het
nog niet dus het is nog zeker genieten.
|
Vanuit Malapascua ben ik op 5 februari naar Cebu gereisd.
De volgende ochtend gaat om half vijf alweer de wekker.
Ik moet me haasten want ik vertrek met de veerboot van
Cebu om 06.00u naar het eiland Negros. Net als op het vliegveld
wordt ook hier al mijn bagage gewogen en ja t kost me een
paar extra peso’s om al mijn bagage mee de boot op
te krijgen. De veerboot is groot en het is comfortabel
reizen.
|
De reis duurt ruim vier uur. Onderweg raak al weer snel
in gesprek. Ik verbaas me er toch steeds over hoe makkelijk
het is om op vakantie met vreemden een gesprek te beginnen.
Terwijl we in Nederland eigenlijk de vreemde naast ons
niet eens aankijken. En ja als deze dan ook een fanatieke
duikster blijkt te zijn is het natuurlijk nog veel makkelijker
praten. We hebben ruim de tijd en graag laat ik mijn film
zien op mijn laptop. De oh en ahss zijn de beste complimenten.
|
Op de pier wacht al een busje op mij. Ik ga naar het
ressort El Dorado. Helemaal in het zuiden van Negros net
onder de stad Dumaguete. Het ressort is een stuk groter
dan de vorige twee waar ik ben geweest. Er is zelfs een
zwembad! De hutjes zijn ook hier weer super goed. Ik heb
zelfs standaard warm water. Na een maand onder de koude
douche te hebben gestaan is dat toch wel een welkome verrassing!
De volgende verrassing is dat Bruno ook op dit ressort
is! Samen met vrienden is hij voor ruim twee weken in de
Filippijnen. It’s a small world after all!
|
Na een korte douche van zo’n 45 minuten ga ik
verder het ressort verkennen. Het ziet er allemaal goed
uit. Ik breng mijn spullen naar de duikschool en besluit
al gelijk die middag te gaan duiken.
|

|
|
|
|