Daar ben ik alweer! Tjonge wat vliegt de tijd als je plezier hebt. Ik heb niet het gevoel dat ik zo lang weg ben. Toch ben ik nu al ruim 4 maanden onderweg. En ja helaas komt het einde nu ook echt in zicht. Maar zo ver is het nog niet dus het is nog zeker genieten.

Vanuit Malapascua ben ik op 5 februari naar Cebu gereisd. De volgende ochtend gaat om half vijf alweer de wekker. Ik moet me haasten want ik vertrek met de veerboot van Cebu om 06.00u naar het eiland Negros. Net als op het vliegveld wordt ook hier al mijn bagage gewogen en ja t kost me een paar extra peso’s om al mijn bagage mee de boot op te krijgen. De veerboot is groot en het is comfortabel reizen.

De reis duurt ruim vier uur. Onderweg raak al weer snel in gesprek. Ik verbaas me er toch steeds over hoe makkelijk het is om op vakantie met vreemden een gesprek te beginnen. Terwijl we in Nederland eigenlijk de vreemde naast ons niet eens aankijken. En ja als deze dan ook een fanatieke duikster blijkt te zijn is het natuurlijk nog veel makkelijker praten. We hebben ruim de tijd en graag laat ik mijn film zien op mijn laptop. De oh en ahss zijn de beste complimenten.

Op de pier wacht al een busje op mij. Ik ga naar het ressort El Dorado. Helemaal in het zuiden van Negros net onder de stad Dumaguete. Het ressort is een stuk groter dan de vorige twee waar ik ben geweest. Er is zelfs een zwembad! De hutjes zijn ook hier weer super goed. Ik heb zelfs standaard warm water. Na een maand onder de koude douche te hebben gestaan is dat toch wel een welkome verrassing! De volgende verrassing is dat Bruno ook op dit ressort is! Samen met vrienden is hij voor ruim twee weken in de Filippijnen. It’s a small world after all!

Na een korte douche van zo’n 45 minuten ga ik verder het ressort verkennen. Het ziet er allemaal goed uit. Ik breng mijn spullen naar de duikschool en besluit al gelijk die middag te gaan duiken.