Laatste bestemming Filippijnen: Zuid Leyte.

Ik heb nog maar een kleine week te gaan in de Filippijnen. Ver kan ik niet gaan. Ik besluit om vanuit Cebu verder te reizen naar Zuid Leyte. Een eiland aan de andere kant van Cebu. Ik kan de hele reis weer gaan beschrijven, maar dat hebben jullie nu al een paar keer gelezen: vroeg op, taxi, veerboot, fietstaxi, lokale bus (opgesloten tussen 4kg groente, zakken rijst, een vechthaan en een paar zakken brandhout), nog meer bussen; eindbestemming.

Ik heb daags van te voren al telefonisch contact gehad met de eigenaar. Op het ressort zelf is geen plaats meer. Ik slaap in een guesthouse aan de overkant van de straat. Het ressort is het eenvoudigste ressort wat ik tot nu gezien heb. Staat midden in een vissersdorpje en bestaat uit niet meer dan een restaurant met wat huisjes er om heen. Ik kom te laat op die dag aan om gelijk al een duik te kunnen maken. Hier is buiten het duiken echt niets meer te doen. Het ressort is volgeboekt door een grote groep Franse duikers met hun eigen boot.

De volgende dag ben ik al vroeg uit de veren. We gaan op walvishaaientocht. In het goede seizoen (nov-mei) heeft men hier de kans om deze grote zachtaardige zeebewoners tegen te komen. We zijn slechts met drie gasten en twee duikgidsen als we de volgende dag om 7.30u vertrekken. De tocht duurt ongeveer twee uur met de boot. We hebben geluk dat het weer mee zit. De zon schijnt prachtig en de golven zijn niet te hoog. We komen aan in een baai. Het eiland zelf is volledig begroeid door palmbomen en heeft een prachtig wit strand met een vissersdorpje. We duiken af en op 18meter diepte wachten we op een gelukkige ontmoeting. Het blijft bij een uur wachten, we zien helaas niets deze duik. Weer boven gekomen zien we een aantal vissersbootjes (kano’s) door de baai varen. De lokale bevolking verdient er zo een paar peso’s bij met het spotten van de walvishaaien. We hebben die dag ontzettend veel geluk. Niet veel later begint een visserman te zwaaien met zijn peddel. De eerste is gespot. De keuze is met duikuitrusting of snorkelen met deze reuzen. Nou geen keuze dus. Zo snel mogelijk wurm ik me in mijn uitrusting. De andere twee gasten zijn al weg met hun snorkeluitrusting. Maar de haai heeft geen haast. Als ik even later ook in het water ben zwemt hij nog rustig zijn rondje. Het kost toch aardig wat energie om deze jongen bij te houden. Hoe rustig hij ook zwemt. Een paar minuten later heeft hij er toch genoeg van en zwemt de diepte in. Zo hebben we die dag meerdere ontmoetingen met deze reuzen. We denken dat we minstens drie verschillende gezien hebben. De grootste zal een meter of 8 groot zijn geweest. Wat een een sensatie! Met een glimlach van oor tot oor gaat rond een uur of vier in de middag de reis weer terug naar het ressort.