Ik moet één nacht in Kota Kinabalu blijven voordat ik de volgende ochtend verder vlieg naar Layang Layang. Het is even zoeken naar een hotel. Alles is volgeboekt. Schoolvakanties. Heb ik weer. Nou ja de taxichauffeur is geduldig en na een hotelletje of drie vind ik dan toch een onderkomen voor die nacht. Het hotel is pas net open en dat is dan ook direct te merken. Er is geen restaurant, telefoon is niet aangesloten en de tv op de kamer staat er alleen nog maar voor de sier. Niet dat ik hem wil gebruiken want ik ga de stad in. Ik eet nog een keertje in het Italiaanse restaurantje waar Manon, Olaf en ik de laatste keer ook hebben gegeten. Heerlijk hoor. Echte pizza i.p.v. rijst.

Om vijf uur in de ochtend gaat al weer de wekker. Als ik zo terug kijk op het laatste half jaar is het echt ongelooflijk de tijden dat ik opsta. Ja je moet er wat voor over hebben hè.. … komt niet voor niets…(ahum).

Het vliegtuigje dat mij naar Layang Layang brengt is weer een avontuur apart. Volgens mij is deze zeepkist al in de jaren zeventig afgeschreven maar doet nog dagelijks dienst om mensen van Kota Kinabalu naar Layang Layang te vliegen. Op hoop van zegen dan maar. Via de laadklep lopen we het vliegtuig naar binnen. De motoren brullen al volop als onze lieftallige stewardess haar veiligheidsinstructies kalm en zonder microfoon voor haar uit babbelt. Geen mens die er wat van verstaat maar ach het gaat om het idee toch?

Wonder boven wonder landen we dan toch een uur later op Layang Layang. Het eiland is eigenlijk niet meer dan een veredelde koraalblok wat boven water uit steekt. De marine heeft er in de jaren zeventig een landingsstrip gebouwd en een marinebasis gevestigd. Deze is er nog steeds. Sinds een heel aantal jaren is er ook een ressort bij gebouwd. Buiten dat is er dan ook helemaal niets. Alleen maar kilometers en kilometers open zee.

Alle duiken zijn hier langs diepe drop offs. De eerste duik belooft veel goeds. Prachtig zicht, steile wanden en het koraal is in goede staat. We zien verscheidene grote rifhaaien en boven ons zwemt sierlijk een mobula voorbij. Een topduik! De tweede dag gaat ook goed van start. Bij de afdaling komen we een hele grote school makrelen tegen. De school neemt de vorm aan van een tornado en cirkelt prachtig rond. Woah. Ik duik de diepte in om die van onderen te kunnen filmen. Ik hoop echt dat die beelden gelukt zijn!