De reis vanuit Thailand nam toch wel iets meer tijd in beslag dan ik zelf verwacht had. Ik ben rond 22.00 uur vanuit het hotel in Pattaya vertrokken. Taxi, vliegveld, vliegtuig, vliegveld, vliegtuig, vliegveld, taxi en dan nog op de boot. De volgende dag om 16.00 uur in de middag kom ik toch eindelijk op mijn plaats van bestemming aan. Het weer is volledig omgeslagen. Donkere wolken en regen. Gelukkig is het niet koud. Het schijnt al een poosje te regenen. Ik denk dan ook maar.. nou wat er uit is gevallen kan niet nog eens vallen, toch?

Het ressort blijkt een stukje eenvoudiger te zijn dan gedacht. Elektrische tijd; dat is er tussen 18.00u en 00.00u. Geen warm water. Geen internet. En telefoonverbinding is er ergens in een hoekje op het strand. Dat belooft wat! Ik ben er natuurlijk om te duiken … dan maar geen jacuzzi.. moet ik vol kunnen houden.

De volgende dag is de eerste duik. We duiken op Lighthouse Reef. Alle duikstekken zijn dichtbij en we komen dan ook al na een paar minuten varen aan. Het ressort kun je nog gewoon vanaf de boot zien. Over duiken doen ze hier niet moeilijk. Na ongeveer 70 minuten moeten we maar naar boven komen wordt gevraagd. Een divemaster naar mijn hart. Het rif is in uitstekende staat. Dit is een wereld van verschil met Thailand. De diversiteit aan koralen is groot. Duiken in Cabilao is op zoek gaan naar macroleven. Kijken in het blauw heeft hier maar zelden zin. Ogen op het rif dus. Ik zie koralen die ik nog nooit gezien heb, verschillende onbekende vissen komen voorbij. Kauri schelpen, een prachtige platworm, een naaldvis en naaktslakken zijn enkele hoogtepunten van deze duik. Het meest bijzondere is wel de elektrische mossel. Een vuurrode mossel met prachtige uiteinden. De mossel zelf laat om de zoveel seconden een lichtflits door zijn lijf zien. Buitenaards om te zien. Ik probeer het zo goed mogelijk in beeld te brengen. Een goed oog op sponzen en we zien een kleine goby en een prachtige poetsgarnaal. In blaaskoraal vinden we oerang oetang krabjes.. deze wollige diertjes zijn en blijven leuk om te zien. Klein maar dapper. Als mijn camera te dichtbij is spreidt hij beide poten om mij duidelijk te maken dat ik niet dichterbij moet komen. Ik verbaas me ook over de grote verscheidenheid aan anemoonvissen die we tegenkomen.

De tweede duik maken we op het huisrif. Dit rif is nog mooier. Een prachtige drop-off die schitterend is begroeid. We komen ons eerste dwerg zeepaardje tegen: Hippocampus Denise. Kleiner dan mijn pinknagel.. maar schitterend om te zien. Niet veel later zien we ook onze eerste harlekijn spookfluitvissen. Twee stuks maar liefs. Deze dieren zitten allemaal behoorlijk diep dus mijn tijd is beperkt om er lang bij te blijven. Het rifdak is net zo mooi. Twee prachtige kauri schelpen onder een lederkoraal en een prachtige naaktslak sluiten deze duik af. Morgen is er weer een duikdag.